کد مطلب:21071 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

اگر با افراد بيايمان برخورد كرديم وظيفة ما چيست؟

دوست عزيز در مورد سؤال شما به سه نكته اشاره ميكنم.

الف)- ايمان حقيقتي است قلبي كه ما نميتوانيم در مورد وجود، عدم يا مراتب آن در ديگران به صورت مطلق قضاوت كنيم. هر كدام از ما انسانها ممكن است در بعضي دستورات دين كوتاهي كنيم. ممكن است كسي پوشش مناسبي نداشته باشد ولي هيچگاه نماز صبح او قضا نشود ولي من پوشش اسلامي كامل داشته باشم اما در ماه چندين بار نماز صبح را از دست بدهم. آنچه در نزد مردم مشاهده ميشود ظاهر من است در نتيجهبراساس همان ظاهر قضاوت مي كنند، البته به يقين، ما در مورد ديدگاهي كه مردم دربارة ما پيدا مي كنند مسؤول هستيم، اما آنچه مقصود من است اين كه: از ظاهر افراد نمي توان ميزان ايمان و بيايماني آنها را كشف كرد بلكه حداكثر مي توانيم بگوييم در مورد اين موضوع خاص، اين فرد كوتاهي يا گناه كرده است.

ب)- ميزان وظيفة ما بستگي به ميزان توانايي ما و عوامل فرعي ديگري مانند خويشاوندي است، كه با فرد مورد نظر داريم. بنابر فتواي آيات عظام اراكي، گلپاگاني و امام ]ره[ در نگاه، حتي اگر خوف به فساد افتادن باشد، حرام است (1) و رفتن به مجالسي كه انسان مي داند در آن مجلس مرتكب حرام خواهد شد جايز نيست (2) پس اگر فرد، توان عملي امر به معروف و نهي از منكر را در خود نمي بيند و احتمال تأثير منفي را در خود احساس مي كند وظيفهاي در مقابل اينگونه افراد ندارد اما اگر نوع خطا و گناه در او تأثيري ندارد و يا از نظر اراده، علم و تقوا در حدّ بالايي است و يا فرد مورد نظر از بستگان نزديك اوست و احساس مسؤوليت ميكند، در حدّ توان وظيفه دارد با رفتار اسلامي و عبارتهاي محترمانه و مؤدبانه او را متوجه اشتباهش كند.

ج)- حضرت امام ]ره[ مي فرمايند : هر كس رحمتش و عنايت و لطفش به بندگان خدا بيشتر باشد از اِعْوِجاج و شقاوت آنها بيشتر اذيّت ميشود(3) بنابراين اصل ناراحت شدن فردي از معصيت ديگران نشان دهندة رحمت وجودي او و سلامت نفس اوست. كه اميدوارم اين روحيه را در خود حفظ و تقويت كنيد.

توضيحات تفضيلي در مورد امربه معروف و نهي از منكر، حدود و شرايط آن را در صورت تمايلميتوانيد به كتاب رسالة توضيح المسائل مقام معظم رهبري به نام اجوبة الاستفتائات از صفحه 301 تا 312 مراجعه كنيد.



منابع و مآخذ:

1) و2) احكام روابط زن و مرد، تهيه سيد مسعود معصومي، ص36 و ص116

3) اربعين حديث، امام خميني (ره)، ص246